Αποζημίωση για τροχαίο ατύχημα

Σε πρόσφατη απόφαση του, το Ανώτατο Δικαστήριο, ανατρέποντας απόφαση Πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε αγωγή για αποζημιώσεις συνέπεια τροχαίου ατυχήματος στη βάση του ότι ο οδηγός αυτοκινήτου δεν είχε οποιαδήποτε ευθύνη για το ατύχημα που είχε ως αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό μοτοσικλετιστή, έκρινε ότι “με την είσοδο του έστω και κατά 0,50 μ. στη λωρίδα κυκλοφορίας του μοτοσικλετιστή, με πρόθεση να στρίψει δεξιά, προέβη σε πράξη η οποία συνιστά ανακοπή της πορείας του εφεσείοντα, ο οποίος αναγκάστηκε να προβεί στον ελιγμό με αποτέλεσμα τη σύγκρουση του επί του σταθμευμένου φορτηγού οχήματος.  Ο οδηγός του αυτοκινήτου ενήργησε κατ’ αυτό τον τρόπο χωρίς να είχε τηρήσει τη δέουσα επόπτευση και παρακολούθηση του δρόμου ώστε, έχοντας ορατότητα 100 περίπου μέτρα να αντιληφθεί την εξ’ αντιθέτου ερχόμενη μοτοσυκλέτα,  ενέργεια η οποία δεν συνάδει με πράξη συνετού οδηγού”. Ως εκ τούτου, το Ανώτατο Δικαστήριο επιμοίρασε την ευθύνη για το ατύχημα σε ποσοστό 50% για τον οδηγό του αυτοκινήτου και 50% για τον οδηγό του μοτοσικλετιστή με αποτέλεσμα να επιδικαστεί στον δεύτερο σημαντικό ποσό αποζημιώσεων. Η απόφαση είναι η Πολιτική Έφεση 19/2014, 28/6/21.

To διοικητικό δικαστήριο εξέδωσε στις 28 Ιουλίου του 2021 την απόφαση του στην προσφυγή υπ’ αριθμό 627/2017 που χειρίστηκε το γραφείο μας εκ μέρους του Αιτητή συνταξιούχου αστυνομικού, η οποία έκανε δεκτή την εν λόγω προσφυγή και ακύρωσε την διοικητική πράξη επαναϋπολογισμού της σύνταξης του. Η προσβαλλόμενη πράξη της Διοίκησης περιόριζε την αναδρομική αποκατάσταση, ήτοι υπολογισμό συνταξιοδοτικών ωφελημάτων, από την ημερομηνία έκδοσης ακυρωτικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε παρόμοια υπόθεση αστυνομικού και δεν προέβαινε σε αναδρομική αποκατάσταση από την ημερομηνία αφυπηρέτησης του Αιτητή. Το διοικητικό δικαστήριο ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη επαναϋπολογισμού κρίνοντας ότι τα ευρήματα και καταλήξεις του Δικαστηρίου (Ανωτάτου) σε σχέση με την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου αποτελούν λειτουργικά ευρήματα που δείχνουν στη διοίκηση τον νόμιμο τρόπο συμπεριφοράς και η μη ικανοποίηση του αιτήματος του Αιτητή για αναδρομική αποκατάσταση έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της χρηστής διοίκησης και την αρχή της ισότητας υιοθετώντας έτσι τα επιχειρήματα και τις θέσεις που το γραφείο μας προέβαλε εκ μέρους του Αιτητή.